ว่าด้วยการสั่งสอน

คนโง่ ชอบสอนความโง่ของคน
ด้วยการก่นด่าส่วนที่โง่ของเขา
ยิ่งสอนจึงยิ่งโง่ทั้งคนสอนและคนถูกสอน

คนฉลาด ชอบสอนความฉลาดของคน
โดยการกระตุ้นให้คิด พูด ทำ อย่างชาญฉลาด
จึงเกิดบรรยากาศสร้างสรรค์ ได้สิ่งใหม่ๆ เสมอ
ยิ่งสอนจึงยิ่งแตกฉานและสนุกสนานทั้งคนสอนและคนถูกสอน

คนเจ้าปัญญา ชอบสอนโดยไม่สอน
ด้วยการนำ ผู้ถูกสอนไปสู่แหล่งกำเนิดปัญญาแท้ๆ เพื่อให้รู้เอง
จนรู้จริงและรู้ ยิ่งๆขึ้นไปถึงที่สุด
ยิ่งสอนจึงยิ่งล้ำค่า และร่าเริงในสัจจะอันยิ่ง
และได้มหาปราชญ์เป็นเพื่อร่วมทางอีกมากมาย