ว่าด้วยการปกครอง

คนโง่ คิดปกครองคนอื่น
ขณะที่ตนก็คือคนๆหนึ่ง จึงไม่อาจปกครองใครได้จริง
การทรยศจึงเกิดขึ้นเนืองๆ

คนฉลาด คิดประสานปรารถนาและคุณธรรมของคน
จึงลงตัวตราบที่กิเลสไม่กำเริบและคุณธรรมไม่เสื่อม
เมื่อกิเลสกำเริบหรือคุณธรรมเสื่อมก็แตกร้าวเนืองๆ

คนเจ้าปัญญา คิดยกระดับปัญญาและความบริสุทธิ์ของคน
เมื่อปัญญามากและความบริสุทธิ์ถึงที่สุด
ทุกคนจะจัดตนเข้าฐานะหน้าที่อันเหมาะสมเอง
จึงไม่ต้องพยายามปกครองกันอีก